Meneer en mevrouw Westen (column Frouk Alice Weijs)

In de serie columns ‘Zeg et ies’ schotelt de redactie regelmatig een vraag voor aan Frouk Alice Weijs uit Sint Jansklooster. Vandaag deelt ze haar mening en ervaringen naar aanleiding van de volgende stelling: Overal in Nederland worden huizen duurder. Vergeleken met de Randstad vind je in de kop van Overijssel nog betaalbare huizen én rust in een prachtige omgeving. Westerlingen ‘emigreren’ daarom regelmatig richting het platteland. Gaat dat ten koste van de leefbaarheid?

Meneer en mevrouw Westen

Ik eb volledig begrip veur et feit dat meinsn uut et westn disse kante op willn koomn. Wi’j leevn hier tussn de rietveldn, et water, de bossn, et grazend vee in de weilandn, körtom, et is hier een idyllische umgeving.

Wie zol hier now nìet willn woonn?

Maar an een idyllische umgeving zit ok een keerzijde. Veule westerlingn em dat niet elemoale goed in et snotje.

Die keerzijde kump goed in beeld as meneer en mevrouw Westen op de eerste ochtend in hun ni’je plattelandshuus wakker wörn van de hane van de buurn. Mochtn ze dat eerst nog willn bagataliseern: ‘Och, dat zal morgen wel over zijn.’ dan koomn ze van een kolde karmse thuus. Die hane blef ze elke mörn vrolijk wakker kraain.

Ok vergissn meneer en mevrouw Westen zich op de hoeveulheid trekkers die bi’j nacht en ontij over ’s Heren weegn riedn. Dat is een vast gegeevn, de boern muttn jummers veur hun grös, gewassn en diern zörgn. En ja, dat gef herrie en soms bagger op de weg. Ik heure mevrouw Westen al roepn: ‘Oh nee, onze Jaguar wordt helemaal smerig! Kunnen ze niet via een andere route die troep wegbrengen?’

Diezelfde weilandn muttn regelmoatig in e-speutn wörn mit de welrieknde, zeer natuurlijke geur van de uutwarpseln van koein. Ef mevrouw Westen net op die dag heur beddegoed buutn hangn, dan kan ze doar ’s oams op bedde nog van noagenietn. ‘Jakkes, wat een stank! Dit wil ik niet!’

Wat hier ok favoriet is: brommerriedn tiedns Koningsnacht.

’s Nachts lekker rondskeurn mit brommers woarvan de uutloat een lawaai produceert woar een hane alleen maar van kan droomn. Ik zie meneer en mevrouw Westen hier al pisniedig van wörn en rechtop in bedde zittn: ‘Zo kunnen we toch niet slapen! Laten ze daarmee ophouden!

Dan em wi’j et nog niet iens over et carbidschietn rond Old en Ni’j. De hele dag wörn meneer en mevrouw Westen op e-schrikt deur enörme harde knalln. ‘Charles, ga eens even kijken wat daar gebeurt! Ik schrik me elke keer beroerd!’

Et bloemencorso, ok zo’n happening.

Een happening woar bijna iederiene in ons dörp wekenlang mee bezig is.

Meneer en mevrouw Westen kunn doar van meegenietn in de vörm van et grote parkeerterrein dat noast hun woning in et weiland ontstöt.

En nog arger: in de loods bi’j hun buurn wördt een corsowaang e-bouwt! Wat een overlast, wat een herrie! Mevrouw Westen: ‘Ik word knettergek van die muziek die steeds uit die loods klinkt. Ik kan mezelf niet eens meer horen!’

Mochtn ze mit verloop van tied weer iets van hun rust terugge krieng, wördt er in diezelfde loods een piratenfeest organiseert! En weer wördt datzelfde grösveld gebruukt as parkeerterrein. Meneer en mevrouw Westen zien mit lede oong bussn vol bezukers veur hun huus langes riedn.

Van heinde en verre wil men dat feest meemaakn, mit muziek tot diepe in de nacht.

Oordoppies helpn die arme meneer en mevrouw Westen dan ok niet meer.

Meneer Westen is dan al zoverre over zien driftpunt hin dat hi’j in stoat is um in pyama die loods binn te stampn um ze tot stilte te maann. ’t Is dat mevrouw hum teenghölt, anders zol hi’j overlaadn wörn mit bier en eerst onder de douch muttn veurdat hi’j bi’j zien vrouwe tussn de laakns mag kroepn.

Ik eb zowaar wat begrip veur ze.

Et leek zo mooi: dat prachtige huus, die wiede blik, die fantastische netuur, die weldadige stilte.

Mien begrip slöt echter totaal umme wanneer ze in de penne kroepn um al disse ‘normale’ gebeurtenissn een halt toe te roepn middels een handtekeningactie richting de gemeente.

Doar eb ik gien enkel begrip veur.

Dat tast onze leefbaarheid in de diepste kern an.

Een leefbaarheid die gegrond is op al die zaakn die het veur ons op et platteland zo extra leuk maakn. Meneer en mevrouw Westen, blief doar mit oen stadse wiesheid van of!

Hol op um overal over te zeurn, probeer niet alles te verandern en pas oe an nur onze gewoontn.

Zo niet, pak dan oen koffer en vertrek.

Want de ritueeln en gewoontes woar wi’j zo bliede mee bin verandern wi’j echt niet.

En al elemoale niet um een zekere meneer en mevrouw Westen.

Frouk Alice Weijs